Zaman zaman gündemde kendi oyunun çobanınkiyle aynı olamayacağını savunabilen kendini beğenmiş manken müsveddesi tipleri görüyoruz. Üstelik bunlar yanlız da değil. Seçimlerden sonra kendi istedikleri partinin başa geçememesi hüsranını seçmeni aptallıkla suçlayarak açıklamaya çalışanları görüyoruz.
Hatta bazıları seçim sonuçlarını beğenmeyince seçmenin oyunu birkaç yardıma sattığını bile iddia eden küfürbaz tiyatrocu geçinen alkolikler bunlar. Bazıları ise erotizm kokan filmlerin başrol kahramanı Yeşilçam eskisi kadın oyuncusunun seçmeni aşağılama çalışmalarını da şahit oluyoruz. (Müjde Ar’dan Sonra Müjdat Gezen 1 Kasım 2015 Seçimini Değerlendirdi: Mercimeğe Oy Verdiler)
Bu gibi Türk halkından uzak, aymaz tiplerin ortak özellikleri kendilerinini elitist sanmalarıdır. Peki böyle bir kafa yapısını başkan nerde görüyoruz? (Sözcü Seçmene Beyinsiz Dedi) (Türk Milleti Zekidir (Caps))
Bu Kafa Yapısı Darwinist Zihniyetin Sonucudur
Darwin Türk milletimini kendince “yakında yeryüzünden silinecek, geri, barbar, aşağı bir ırk” olarak tanımlamıştır.
Editörlüğünü Charles Darwin’in oğlu Francis Darwin’in yaptığı “The Life and Letters Of Charles Darwin” (Charles Darwin’in Hayatı ve Mektupları) isimli kitabın giriş sayfası.
The Life and Letters of Charles Darwin, Cilt 1, New York: D. Appleton and Company, 1888, Sayfa 285
The Life and Letters of Charles Darwin, Cilt 1, New York: D. Appleton and Company, 1888, Sayfa 286
Sözkonusu kitabın 285. ve 286. sayfalarında Türkler’e hakaretle dolu olan Darwin’in mektupları. Darwin’in burada “Kafkasyalı (Caucasian) ırklar dediği ırklar, Avrupalılar’dır. (Modern antropoloji, Avrupalı ırkların Kafkasya bölgesinden geldiklerini iddia eder.)
Belki de yüzyıllar kadar sürmeyecek yakın bir gelecekte, medeni insan ırkları, vahşi ırkları tamamen yeryüzünden silecekler ve onların yerine geçecekler. Öte yandan insansı maymunlar da… kuşkusuz elimine edilecekler. Böylece insan ile en yakın akrabaları arasındaki boşluk daha da genişleyecek. Bu sayede ortada şu anki Avrupalı ırklardan bile daha medeni olan ırklar ve şu anki zencilerden, Avustralya yerlilerinden ve gorillerden bile daha geride olan babun türü maymunlar kalacaktır. (Charles Darwin, The Descent of Man, 2, baskı, New York: A L. Burt Co., 1874, s. 178 )
Doğal seleksiyona dayalı kavganın, medeniyetin ilerleyişine sizin zannettiğinizden daha fazla yarar sağladığını ve sağlamakta olduğunu gösterebilirim. Düşünün ki, birkaç yüzyıl önce Avrupa Türkler tarafından istila edildiğinde, Avrupa milletleri ne kadar büyük bir tehlikeyle karşı karşıya gelmişlerdi, şimdi ise bu çok saçma bir düşüncedir. Avrupalı ırklar olarak bilinen medeni ırklar, yaşam mücadelesinde TÜRK BARBARLIĞINA karşı galip gelmişlerdir. Dünyanın çok da uzak olmayan bir geleceğine baktığımda, BU TÜR AŞAĞI IRKLARIN çoğunun medenileşmiş yüksek ırklar tarafından elimine edileceğini, (yokedileceğini) görüyorum. (Francis Darwin, The Life and Letters of Charles Darwin, Cilt 1, New York: D. Appleton and Company, 1888 ss. 285-286)
Darwin’in Türk düşmanlığına sağladığı desteğin etkisi, günümüzde bile sürmektedir. Başta Almanya olmak üzere çeşitli Batılı ülkelerdeki neo-Nazi ve faşist gruplar, Türklere karşı yürüttükleri karalama kampanyasında hala Darwin’in bu sözlerine atıfta bulunmaktadırlar. Internet’teki çeşitli neo-Nazi sitelerinde, Darwin’in “Ari ırkın üstünlüğü” hakkındaki sözlerinin yanında Türk Milleti hakkındaki hezeyanı da yer almaktadır. Almanya’daki Türk soydaşlarımızı acımasızca katleden, evlerini kundaklayan, işyerlerini yağmalayan “dazlak”lar, Darwin’in görüşlerinden güç bulmaya devam etmektedirler.
Günümüzde hala Türkiye’ye karşı yürütülen karşı-propagandanın temelinde bu Darwinist görüş yatar. Türk seçmenini nasıl küçük aşağı görebilen bir zihniyet var olabiliyorsa, Türkleri de kendi küçük beyinleriyle aşağı ve küçük gören bir Batı medeniyetiyle karşı karşıyayız.
Batı Kendinden Olmayanı Sürekli Yok Etmek İster
Kendinden olmayan kızıderililere hastalıklı battaniyeler ile soyunu kurutan, kendi hristiyan mezhep savaşlarında yüzbinleri bir gecede öldüren, kolonileştirme adı altında kurdukları sömürge düzenleriyle tüm zenginlikleri kendi ülkelerine akıtırlarken, gittikleri ülkelere sürekli ölüm götüren Batı medeniyet(sizliği) tarihini biliriz. Bugün hala Fransa’nın koloni vergisi adı altında 14 Afrika ülkesinin milli gelirlerinin % 85’ine hala el koyduğunu biliyor muydunuz? (Fransa Eski Sömürgesi Olan 14 Afrika Ülkesinden Hala “Koloni Vergisi” Alıyor)
Darwinist Kafanın Kendi Dışındakileri Aşağı Irk (Hayvan) Olarak Gören Zihniyetin İspatı: İnsan Hayvanat Bahçeleri
Aslında tanım baştan sakat: İnsan hayvanat bahçeleri. Tanımın sakatlığı, insanın varlığında sinsice uyuklayan vahşette gizli. Hani hep diyoruz ya uygarlık tarihinin vahşetine inanmakta güçlük çekiyoruz diye, işte yine öyle bir durum.
Listemizin konusu batıda yüzyıl başında hayli popüler olan insan hayvanat bahçeleri. Özellikle Afrika’dan kaçırılan, satın alınan ya da hayatta kalmak adına başka seçenekleri kalmadığı için hayvanat bahçelerinde sergilenen insanların dramı.
On binlerce insan beyaz ırkın keyfi için hayvanat bahçelerindeki gibi galerilere bölünerek sergilendiler. Düşünmesi bile varlığımızdan utanmaya sebepken bu organizasyonlar uzun yıllar boyunca toplumsal bir gerçeklik olarak varlıklarını sürdürdüler. Yüzyıllar önce de değil, bilinen son insan hayvanat bahçesi 1956 yılında Belçika’daydı.
Paris Yakınlarındaki Vincennes Bölgesindeki Küçük Bir Ormanlık Alan
Kolonyel dönemin ve batı sömürgeciliğinin geldiği en leş noktalardan biri Fransa’daki bu alan. 1907 yılında kurulan bahçe adeta dönemin başarılı politikaları ve “kazançlarını” halka sunan birer gurur panayırları gibi lanse edilmiş.
“Zoos Humains” Tabiri Günümüzde Kullanılmasa da Bundan 70 Yıl Önce Hayli Revaçtaydı
Burada Madagaskar, Çin hindi, Sudan, Kongo, Tunus ve Fas’tan toplanan insanlar sergileniyordu. Oluşturulan mini köy ve pavyonlarda insanların “toplandıkları” bölgelere uygun habitatlar yaratılmaya çalışılıyor ve canlı figürler olarak da içlerine insanlar bırakılıyordu.
İzmir Fuarı ya da Gülhane Parkı girişi değil, Sömürge Sergisi
Bu organizasyonlar dev panayır alanlarında mini bir Sudan, Alaska ya da Tunus’un yöresel yapılarını inşa ediyor, içlerine bu ülkelerden getirdikleri insanları bırakıp adeta canlı bir insan müzesi gibi hizmet veriyorlardı. Her şey sömürge sahibi olmanın gücünü göstermek ve halka “yenilikçi” bir eğlence sunmak için. İsimleri de niyetlerini saklamıyordu: İnsan Hayvanat Bahçesi.
İnsanat Bahçesi Sömürge Sergisi Bugünkü Hali
Serginin zavallı insanları, 1907 Mayısından Ekim ayına kadar 1 Milyon kişi tarafından seyredilmiş. Tahmini açık kalma zamanıysa 1870’ten 1930’lara kadar. Farklı yerlerdeki bu tip sergilerin dünya genelinde 1.5 milyar insan tarafından ziyaret edildiği düşünülüyor.
Doğal Görünmesi İçin Hemen Herşey Yapılmış
Marsilya’da 1906 yılında benzer bir insan hayvanat ahçesi ve içinde Kongo’lular için inşa edilmiş bir fabrika. Kongo’lu aileler ülkelerindeki yaşamın taklidi olarak inşa edilmiş bu fabrikada gerçekten çalıştırılıyorlardı. Bilinmeyen bir tarihte yakılan fabrikanın kalıntıları 2004 yılında bulundu.
Hayvanlar Tropik, İnsanlar da Tropik Öyleyse Haydi Kafese Koyalım
Afrika’nın tarih boyunca bitmek bilmeyen çilesi çoğu zaman hasır altı edildi, gösterilmek istenmedi. Dünyanın ham madde deposu beyaz ırk için var olmalıydı. Bundan normal bir şey düşünülemezdi. Üstü örtülen onca katliam, savaş ve köleleştirmeye rağmen bu vahşi tarihten geriye hayli net belgeler kaldı: İnsan Hayvanat Bahçeleri. Çünkü bu bahçeleri gizlemek için değil aksine göstermek için yaptılar.
Çin Hindi Pavyonunun Girişi
Bugün Fransa tarihinde kara bir leke olarak anılan bölge uzun süre boyunca kilitli kapılar ardında tutuldu. Yapılar yıkıldı ya da çürümeye terk edildi. Egzotik bitkilerinse çoğu yok olup gitti. 2006 yılında alana kısıtlı da olsa giriş izni verildi. Yalnız ziyaretçiler bu sefer pek de istekli görünmediler.
Kapılar yeniden açıldığında insan bahçesinin yeni ziyaretçileri ortamın atmosferine girer girmez bir gerilim ve huzursuzluk hissetmişler. Kimse içeride uzun süre kalmak istememiş. Tutsaklığın ve acının sesi çevredeki yapraklardan kulaklarına fısıldanmış. 100 yıl öncesinin o gurur dolu anlarından çok daha fazlası hissedilmiş. Utanç, pişmanlık ve korku.
Şık Fransız Kadınlar Melon Şapkalı Beyefendiler
Oysa ortamın asıl sakinleri zamanında durumdan gayet memnun gözüküyorlar. Güzel ve güneşli bir günde ahali insan bahçesinde belli ki o zamanların en popüler aktivitelerinden birini gerçekleştiriyor. Dünyanın öteki taraflarından gelen insanımsıları seyredecekler, hem de 3 boyutlu, kanlı canlı. Onların gözlerine bakıp, kendi hayatlarının ne kadar konforlu ve uygar olduğunu yeniden hissedecekler. İsterlerse bu esnada dondurma bile yiyebilirler. Muhtemelen kafes ardındaki diğerleri, dondurmaya hayli meraklı bir şekilde bakacaklar.
Fas Pavyonundan Bir Yakın Plan
Sömürgeciliğin vahşi yüzü aralarında çocukların da olduğu 35.000’den fazla insanı bu pavyonlarda sergiledi. Sanki bir botanik bahçesine dünyanın farklı bölgelerinden bitki getirir gibi evlerinden koparılıp getirildiler. Binlerce insanın hayatı, girişlerinde yaşadıkları yerlerin isminin yazıldığı bölmelerde ziyarete sunuldu. Bu sadece Paris’de değil, Londra ve Berlin gibi modern dünyanın en önemli merkezlerinde de hayli revaçta bir etkinlikti.
Lütfen Kurallara Uyalım
Sergi, bahçe, fuar, gösteri adı her ne olursa olsun bu insanlar yıllar boyu çeşitli şehirlerde milyonlarca batılıya sunuldular. Alanlardaki uyarılar arasında “Onlara yiyecek vermeyin, biz zaten besliyoruz” gibi yazılar da vardı.
Tunus Pavyonundan Bir Yakın Plan
Bu vahşet öylesine sıradan bir hal almıştı ki, sergilenen insanlardan otantik gösteriler yapanlara iyi ödemeler yapılıyordu. Yavaş yavaş yaşam biçimlerinin bu olduğunun bilinmesi isteniyor, daha eğlenceli şovlar için teşvikler veriliyordu. Uluslararası ticaret fuarları bu tip gösterilerin ve insan bahçelerinin en sıkı müşterileri arasındaydı. Bu şeklide, hem sömürgeciliğin ekonomik ve toplumsal gücü gösteriliyor hem de o dönem dünyada kriz varken ticari sistemin tıkırında olduğunun mesajı veriliyordu.
Ödeme Sistemi Durumu Legalize Etmeye Yarıyordu
Böylece alan memnun satan memnun sistemi kurulmak istenmişti. Ancak insanlar her ne kadar ödeme alsalar da birer numune gibi sergilenmenin utancı silinemiyordu. 1907 yılındaki 4 aylık sergi süresi bittikten sonra Paris’deki “Exposition Tropicale” yani tropikal serginin dönemsel olarak kapılarını kapatması gerekti. Onca insanın evlerine geri götürülmesi ayrı bir masraf olduğundan bunların çoğu sirklere pazarlandı. Evlerine gitmeye karar verenlerin kaçının sağ kaldığı bilinmiyor. Sirklere satılanları ise Marsilya’dan New York’a uzanan zorunlu dünya turneleri bekliyordu.
Yazık, O Afrikalı Küçük Bir Çocuk, Yiyecek Bişeyler Verelim…
Ortada bunca kayıt varken durumun nedense kapsamlı bir filmi yapılmıyor. Milyon dolarlık Maymunlar Cehennemi doğru düzgün izleyici bulamasa da ısrarla seri olarak çekilirken, yaptıkları reklamlarda insanları “İşte evrimleşmemiş maymunlar” diye sunan bu bahçelerin utancını kimsecikler beyaz perdeye yansıtmıyor.
Binlerce İnsan Çiçek, Kızamık ve Tüberküloza Yakalandı
Daha önce köylerinden dışarı bile çıkmamış insanların Fransa’dan kendi ülkelerine dönebilme ihtimalleri yok denecek kadar az olduğu için birçoğu salgın hastalıklarla boğuşurken hiç tanımadıkları ülkelerde can verdiler. Sadece tropik iklimler de değil, örneğin eskimolar minik bir soğuk algınlığından hayatlarını kaybediyorlardı; çünkü vücutları Avrupa’da bulunan virüsün o tipine alışkın değildi ve hastalığı tanımıyordu.
Geride Kalanlar…
Fransa hükümetleri bugüne kadar konuyla ilgili tam olarak ne yapacaklarını bilemez durumda beklediler. Bazı bölümler dönem dönem bilim insanlarına açılıyor. Araştırma konularıysa egzotik ağaç kalıntıları ya da kökleri o döneme dayanan bitkiler. Bir ara Çin Hindi pavyonunun bir araştırma merkezi ve müzeye dönüştürülmesi düşünülmüş. Yakıp yıkmak yerine bu şekilde bir dönüşümün durumu daha iyi idare edebileceği fikri ortaya çıkmış. Bahçedeki sera hâlâ duruyor.
Bahçıvanlar da artık gelmez olmuşlar. Kalan bitkilerse utanç döneminin yalnız hayaletleri gibi varlıklarını sürdürmeye çalışıyorlar. Olur da Fransa’ya yolunuz düşer ve bu tropik cehenneme kendi gözlerinizle şahit olmak isterseniz adresi: Jardin d’Agronomie Tropicale, 45 bis Avenue de la Belle Gabrielle, 75012 Paris.
O Dönemi Yaşayanlardan Biri: Theodor Wonja Michael
Dedik ya bu utanç sadece Fransa değil, İngiltere ve Almanya’da da uygulanan bir sistemdi diye. İşte onlardan biri. Yüzyıl başında babası Alman kolonisinden olan Kamerunlu küçük bir çocuk Paris’ten Varşova’ya kadar çokça yerde sergilenmiş. Daha sonra yaşadıklarını “Alman ve Üstüne Bir De Siyahî Olmak” adlı bir kitapta toplamış. Bugün 89 yaşında olan Theodor, o dönemleri hâlâ hatırlıyor.
Bebek, Yaşlı Fark Etmiyor Hatta Öyle Olması Daha da İyi
Theodor satılmamış ya da kandırılmamış. Kamerunlu bir babanın oğlu olarak Berlin’de dünyaya gelmek zorunda kalmış. Yalnız o dönem bir Afrikalının Almanya’da yapabileceği tek iş sirkte kendini sergilemek olduğundan zavallı genç mecburen bu sistemin içine düşmüş. 1920’lerde henüz bir bebekken teşhir organizatörlerinin eline geçen Theodor ile birlikte diğer üç kardeşinin sonu da aynı olmuş. Sirklerde otantik insanlar olarak sergilenmişler.
Onlar Vahşi Biz Moderniz Demek ki Haklı Biziz
Kolonileşmenin tüm getirisini yiyen “modern” devletler iş oradan gelen insanlarla karşılaşmaya gelince, onlara yaratık gözüyle bakmış ve sirklere, kafeslere kapatmış… İnsan bahçeleri, sermayelerinin bir kısmını da işte böyle işsiz bırakılmış insanlardan edinmiş. Theodor Wonja Michael başından geçen onca olayın ardından bir aktör olmayı başarmış. Bugün Afro-Almanlarla ilgili sosyo-kültürel organizasyonların da sıkı bir destekçisi.
Almanya’da 1930’lu Yıllara Kadar 400 Adet Yabancı Halk ve Irk Teşhiri Yapılmış
1874 yılında Avrupa’nın en önemli hayvanat bahçesi sahiplerinden Carl Hagenbeck çok büyük bir bahçe açar. İşlerini daha da büyütmek isteyen Hamburg’lu tüccar, getirdiği egzotik hayvanlar arasına insanları da eklemeye karar verir. Almanya’nın ve dünyanın en büyük İnsan Hayvanat Bahçelerinden birinin temeli böylece atılır. Bu bahçenin aynı zamanda türünün ilk örneği olduğu söyleniyor.
Kimilerinin Yaşamı İntiharla Sonuçlanır
İnsanların televizyon ve sinemanın olmadığı dönemlerde kendilerini nasıl eğlendirdiklerini, sirklerin neden nasıl doğduğunu benzer bir trajik tutsaklık olan Sarah “Saartjie” Baartman’ın hayatına ve yaşadıklarından da görebilirsiniz.
Güney Afrikalı Sara Baartman 1810 yılında Cape Town’dan Londra’ya götürüldü. Genç kadın orantısızca büyük kalçalarıyla uzun süre sergilendi, seks kölesi olarak kullanıldı, araştırmacılar tarafından vücudu incelendi. Sara’nın vücudu dönemin seks sembolü haline getirilerek yeni oluşturulan bir “fetiş-köle” etiketiyle damgalandı. Avrupa’ya getirildikten sadece beş sene sonra yaşadıklarına dayanamayarak 25 yaşında hayatını kaybetti.
Öldükten sonra dahi rahat bırakılmayan zavallı kadının cinsel organı ve beyni vücudundan ayrıldı ve 1985 yılına kadar Paris’deki “l’Homme Müzesi’nde” sergilenmeye devam edildi. Vücudu ise alçıyla kalıplanarak formu çıkarıldı.
Bugün “Sözde” Demokratik Batı Medeniyeti, Kendinden Olmayanın Yok Edildiği Bir Soykırımlar Tarihidir
Bugünlerde bize çeşitli sebepler ile demokrasi dersi vermeye çalışan Avrupa ülkelerinin ve Amerika’ya ağzı açık bir şekilde hayranlık besleyenlerin batı medeniyetindeki kara lekeler olarak yer alan tarihi gerçekleri bilmeleri gereklidir.
from WordPress http://ift.tt/1J3SxUO
PKKninGercekYuzu.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder